چاپ دستبند شناسایی بیمارستانی

چاپ دستبند شناسایی بیمارستانی

هدف کمیته استانداردهای (انجمن اسپانیایی نوزادان) از انتشار این سند این بود که بر اساس قوانین فعلی و شواهد علمی موجود، دستورالعمل هایی برای شناسایی بی چون و

چرای نوزادان در طول اقامت در بیمارستان ایجاد کند. و برای جلوگیری از ناهماهنگی بین نهادهای مختلف و جوامع خودمختار، فرآیند شناسایی را در سراسر اسپانیا همگن کند.

شناسایی نوزاد حقی است که در سطح ملی و بین المللی به رسمیت شناخته شده است. بنابراین، ماده 7 کنوانسیون حقوق کودک (20 نوامبر 1989) تصریح می کند که

هر کودک از بدو تولد حق داشتن نام و کسب تابعیت دارد، در حالی که ماده 8 تصریح می کند که دولت های عضو موظف به حمایت و در صورت لزوم، هویت کودک را مجدداً تثبیت کنید،

در صورتی که کودک به طور جزئی یا کامل از آن محروم شده است.1 در قانون اسپانیا، بر اساس قانون ارگانیک 1996 در مورد حمایت قانونی از خردسالان، کودکان از حقوقی برخوردارند

که توسط قانون اساسی و هر معاهدات بین‌المللی که اسپانیا در آن سهیم است. 2 اخیراً، قانون 2015 درباره اقدامات اصلاحی اداری در حوزه اداره دادگستری و ثبت احوال بر

«اطمینان در شناسایی نوزادان و ایجاد بدون تردید در مورد رابطه بین مادر و کودک از طریق انجام، در صورت لزوم، آزمایش‌های پزشکی، بیومتریک و آزمایشگاهی لازم»

در این راستا، هر جامعه خودمختار قوانین منطقه‌ای را برای تضمین حقوق کودکان، از جمله حق شناسایی در بدو تولد، تدوین کرده است. لیبل

چاپ دستبند شناسایی بیمار

از سوی دیگر، سازمان جهانی بهداشت، شناسایی صحیح بیماران را به عنوان اولویت در چارچوب سیاست های طراحی شده

برای ارتقای ایمنی مراقبت های بهداشتی تعیین کرده است.

بر اساس استراتژی های پیشنهادی سازمان جهانی بهداشت، سازمان های مراقبت های بهداشتی باید سیستم هایی داشته باشند

که بر مسئولیت اولیه کارکنان مراقبت های بهداشتی برای بررسی هویت بیماران تاکید می کند، استفاده از حداقل 2 شناسه برای تأیید هویت بیمار را ترویج می کند و

استاندارد کردن رویکردهای شناسایی بیمار در میان امکانات مختلف در یک سیستم مراقبت بهداشتی

بنابراین، متخصصان مراقبت های بهداشتی شاغل در بیمارستان های دارای زایشگاه مسئول تضمین این حق هستند.

یک سیستم شناسایی مناسب نوزاد باید دارای شرایط زیر باشد:

اجرا در بدو تولد، در اتاق زایمان یا اتاق عمل، قبل از جدا شدن مادر و کودک.-

عدم تداخل در پیوند مادر و فرزند

بررسی تطابق مثبت بین مادر و نوزاد در بدو تولد، در تمام مدت بستری در بیمارستان و هنگام ترخیص.

ماندگاری.

قابلیت اطمینان.

حل سریع شبهات مربوط به هویت.

ابزارهای مختلفی برای شناسایی

وجود دارد و آنهایی که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: اثر انگشت یا رد پا، باندهای شناسایی (ID)، بیومتریک و تجزیه و تحلیل DNA.

محدودیت های اثر انگشت و رد پا به خوبی شناخته شده است، زیرا آثار به دست آمده توسط کارکنان مراقبت های بهداشتی که در این مهارت آموزش ندیده اند،

کیفیت پایینی دارند و بیش از 70 درصد از آنها به اندازه کافی خوب نیستند تا به عنوان تنها وسیله شناسایی عمل کنند.5-7. در واقع، آکادمی اطفال آمریکا توصیه کرده است

که از استفاده معمول از رد پا و اثر انگشت به تنهایی برای شناسایی بیمار خودداری کنید.

یکی از پرکاربردترین روش ها بستن نوارهای شناسایی مقاوم در برابر دستکاری با نام مادر، ساعت تولد و جنسیت نوزاد در اطراف مچ دست مادر و مچ پا نوزاد است.

با این حال، آنها همچنین یک روش شناسایی قابل اعتماد نیستند، زیرا ممکن است گم شوند یا تغییر کنند (در صورت شل بودن باند ID) و اطلاعات چاپ شده روی آنها ممکن است

نادرست یا ناخوانا باشد.

چاپ لیبل

برای رسیدگی به محدودیت‌های باندهای ID و کاهش خطر خطا، یک سیستم کدگذاری به نام شناسه نوزاد ایجاد شد که استفاده از آن در سال‌های اخیر گسترده شده است.

این رویکرد شامل استفاده از اقلام مختلف (بندهای شناسایی مادر و نوزاد مقاوم در برابر دستکاری، گیره‌های بند ناف و برچسب‌های بیمار برای سوابق پزشکی و

در برخی موارد برای اسناد مدنی) است که دارای تعداد یکسان و بارکد یکسانی است که مختص هر یک است. تازه متولد شده

مچبندها باید شناسه های اصلی بیمار، از جمله نام خانوادگی، نام، تاریخ تولد و شماره NHS بیمار را ثبت کنند

(اگر شماره آنها فوراً در دسترس نباشد، باید از یک شناسه موقت استفاده شود).

در خط اول آدرس بیمار باید اضافه شود. اطلاعات باید در تمام مدت اقامت بیمار قابل خواندن و بادوام باشد.