مچبند شناسایی بیمارستانی
مچ بند یا مچ بند با اطلاعات نادرست روی آنها عدم تطابق بین بیماران و سوابق پزشکی آنها. و شکست در فرآیندهای بررسی دستی
نمونه‌ای از نوع حوادث شناسایی بیمار گزارش‌شده عبارت است از:
«یک بیمار در حال دریافت خدمات تشخیصی بود، در حالی که تحت این روش قرار می‌گرفت و سابقه پزشکی قبلی خود را با متخصص مراقبت‌های بهداشتی مرتبط در میان می‌گذاشت.
در طول گفتگو مشخص شد که بیمار نباید تحت این عمل قرار گیرد. تحقیقات بیشتر نشان داد که بیمار با دیگری در بخش اشتباه گرفته شده است که نام خانوادگی مشابهی داشت.
عوامل انسانی در مورد شناسایی بیمار ممکن است یک ویژگی نسبتاً ساده مراقبت‌های بهداشتی در مقایسه با مدیریت روش‌های پرخطر به نظر برسد که بالقوه کشنده است.
تجهیزات پزشکی و داروها و محیط کاری با هوشیاری مداوم و شرایط اضطراری. با این حال، مچبند شناسایی بیمارستانی
برای همه بیمارانی که در بخش مراقبت‌های بهداشتی حاد بستری می‌شوند، مچبند هویت بیمار صادر می‌شود، به‌طوری‌که اشتباهات مربوط به موضوع یا بررسی مچبند ممکن است
امنیت هر بیمار را بدون توجه به کیفیت مراقبت‌های بعدی به خطر بیاندازد. برخی از مسائل عوامل انسانی شناسایی بیمار تشریح شده است.
شناسه های بیمار هدف از مچ بند بیمار شناسایی منحصر به فرد بیمار است. در حال حاضر، شناسه های بیمار مورد استفاده
در یک مچ بند در سراسر NHS و گاهی اوقات در یک سازمان استاندارد نشده است. مقدار اطلاعات روی یک مچ بند به طور پیوسته افزایش یافته است،
معمولاً با هدف کمک به ارائه خدمات به عنوان مثال. نام مشاور، نام بخش، آلرژی و آدرس. در حالی که نیازهای قابل توجیهی برای این اطلاعات وجود دارد،
دسته‌های اطلاعاتی متعدد وضوح شناسه‌های بیمار را کاهش می‌دهند و مچ بند چندکاره شده است. این منجر به رویه های کمتر تعریف شده پیرامون استفاده از آن شده است.
لیبل شناسایی بیمار
به عنوان مثال، ممکن است توجه بیشتری به اطمینان از ثبت وضعیت آلرژی روی مچ بند نسبت به تأیید شناسه های بیمار داده شود. مچبند شناسایی بیمارستانی
فقدان استانداردسازی، اولویت‌بندی و فضا به این معنی است که خطاهای احتمالی مرتبط با شناسه‌های بیمار شامل مخلوط شدن تاریخ تولد به دلیل فرمت‌های مختلف و مخلوط شدن
بیماران به دلیل قالب‌های نام (اسامی طولانی و چندگانه ممکن است کوتاه یا حذف شوند؛ نام اول و دوم). ممکن است به ترتیب اشتباه ارائه شود؛ نام مستعار و کوتاه شده
با نام های کامل داده شده مخلوط شده است؛ نام های رسمی و نام های “معروف به” مخلوط شده است، مانند نل برای هلن؛ نام هایی از مچبند شناسایی بیمارستانی
فرهنگ های مختلف به اشتباه ترجمه یا ارائه شده اند). پیوندها به سیستم‌ها اکثر تراست‌های حاد شماره بیمارستان منحصربه‌فردی را برای بیماران در هنگام پذیرش صادر می‌کنند
که آنها را به سیستم‌های اطلاعاتی Trust مرتبط می‌کند. پذیرش‌های متعدد، به‌ویژه موارد اضطراری، می‌تواند منجر به یک بیمار با شماره‌های بیمارستانی متعدد شود
که نیاز به تطبیق بعدی یادداشت‌ها دارد و منجر به شکاف‌هایی در اطلاعات می‌شود. بیماران در بیمارستان‌های مختلف شماره‌های متفاوتی خواهند داشت،
اغلب از شماره بیمارستان خود بی‌اطلاع هستند و نمی‌توانند آن را برای شناسایی بیمار تأیید کنند. Trust های مختلف از نمادها و طول تعداد متفاوتی استفاده می کنند
که تطبیق آنها برای خدمات خارج از Trust دشوار است، به عنوان مثال. خدمات ملی انتقال خون، خدمات پاتولوژی.
با این حال، یک شماره ملی منحصر به فرد در دسترس برای همه بیماران وجود دارد (که در سال 1995 معرفی شد) –
شماره NHS – که با توسعه سیستم های IT به طور فزاینده ای در نقطه مراقبت از بیمار استفاده خواهد شد.
معیارهای علامت: آنها باید ضد آب باشند،
ضد دستکاری و راحت برای پوشیدن راحتی نگرانی خاصی است – بیماران در طول یک دوره مراقبت حاد (گاهی اوقات در بستر و بی حرکت) مچ بند می بندند
و برای کاربران آسیب پذیر مانند نوزادان جدید، افراد مسن یا افرادی که پوست ضعیفی دارند، مچ بند می تواند باعث ناراحتی و حتی آسیب به پوست شود.
زمان. فناوری جدید اطلاعات و فناوری جدید در مراقبت های بهداشتی وارد می شود و این روش استفاده از مچ بند را تغییر می دهد. سیستم‌های
مشخصات دستبند بیمار
ثبت الکترونیکی بیمار هم‌اکنون در حال استفاده هستند و مچ‌بندها اغلب به‌جای دست‌نویسی یا استفاده از برچسب‌ها، چاپ می‌شوند. بارکدها و برچسب‌های
شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) به این معنی است که مچ‌بندها مستقیماً با سیستم‌های اطلاعات الکترونیکی بیمارستان مرتبط می‌شوند و خطاهای رونویسی دست کاهش می‌یابد.
بررسی عملکرد فعلی کار قبلی NPSA به مسائل مربوط به بررسی دستی و استفاده از فناوری‌ها برای اطمینان از شناسایی ایمن‌تر بیمار (NPSA، 2004) و راهنمایی به
NHS در مورد انطباق با مچبند پرداخته بود (NPSA، 2005). پس از این، بررسی عملکرد فعلی مربوط به مچ بند بیماران برای ارائه داده های پایه در مورد سطح استانداردسازی
در سراسر NHS انجام شد. مشاوره به صورت پرسشنامه، کارگاه ها و مصاحبه تلفنی با بیماران و کارکنان انجام شد. شصت و دو اعتماد انتخاب شده
به طور تصادفی در نظرسنجی پرسشنامه شرکت کردند و در مجموع 166 نفر از آن اعتمادها پاسخ دادند. این داده‌های پایه را در مورد اینکه چه شناسه‌هایی روی مچ‌بندها استفاده می‌شود،
چه کسی و چه زمانی مچبند را صادر می‌کند و استفاده از کدگذاری رنگ ارائه می‌دهد. متداول‌ترین شناسه‌های مورد استفاده عبارت بودند از: نام، نام خانوادگی،
تاریخ تولد و شماره بیمارستان و پس از آن بخش، شماره NHS، مشاور و جنسیت. تنها 37 درصد از پاسخ دهندگان گزارش دادند که از شماره NHS استفاده شده است.
رنگ دستبند شناسایی بیمار
به نظر می‌رسد اکثر Trusts از کدگذاری رنگی استفاده می‌کنند، اگرچه سردرگمی و نابرابری وجود دارد: در 9 مورد از Trusts،
کارکنان شیوه‌های متفاوتی را گزارش کردند. در مواردی که پاسخ‌های ثابت وجود داشت، بیش از 90 درصد گفتند که از کدگذاری رنگی استفاده می‌کردند.
تا کنون رایج ترین رنگ مورد استفاده قرمز بود و حدود دو سوم کارکنان گزارش دادند که از این رنگ برای نشان دادن آلرژی استفاده شده است.
رنگ‌های گزارش‌شده در جدول 1 نشان داده شده‌اند. گروه‌های کانونی کارکنان ناخوانایی مچبند، کمبود فضا برای نوشتن، ضربه/آسیب پوستی،
تنگ بودن بیش از حد مچبند برای بیماران بزرگ‌تر و برداشتن مچبند در حین مراقبت را شایع‌ترین مشکلات مرتبط با این بیماری گزارش کردند.
مچ بند، همراه با دریافت شناسه های دقیق و کافی برای مچ بند از بیماران یا مراقبان.
گروه‌های تمرکز بیماران نگرانی‌هایی در مورد اطلاعاتی که از روی مچبند شسته می‌شوند،
راحتی آنها و به‌ویژه در مورد اطلاعاتی که ممکن است در بارکدهایی وجود داشته باشد که قادر به دیدن آن نیستند، گزارش کردند.
اقدامات برای بهبود شناسایی بیمار NPSA در حال آماده سازی راهنمایی های بیشتر برای NHS در مورد استفاده از مچ بندهای بیمار است.
جنس دستبند
این راهنما به شکل هشدار ایمنی بیمار خواهد بود و NPSA در حال همکاری با هیئت استانداردهای اطلاعاتی است تا استانداردسازی
شناسه های اصلی بیمار را برای NHS در انگلستان اجباری کند. این راهنما شامل موارد زیر است.
