خرید دستبند چاپی شناسایی بیمار
گرچه درصد اثبات شده نتیجه عالی به نظر می رسد، تعداد افرادی که به درستی شناسایی شده اند باید نزدیک به 100٪ باشد، عمدتاً زیرا شناسایی بیماران مرحله مهمی است که مقدم بر اکثر اقدامات مراقبتی است. در مطالعه دیگری، نویسندگان توصیه می کنند که میزان خطا، نسبت به مچ بند، باید بین 0.2٪ و 0.3٪ حفظ شود
اگرچه در اجرای صحیح مچبندها به مقادیر ایده آل دست نیافته است، اما موسسه ای که در آن داده ها جمع آوری شده است در مقایسه با داده های سایر موسسات نتایج قابل توجهی ارائه می دهد. در یک مطالعه که در بیمارستانی در سائوپائولو، برزیل انجام شد، 540 مشاهده در رابطه با مچ بند نوزادان تحت مراقبت بستری انجام شد و در مجموع 82.2٪ مطابقت در مچ بند مطابق با پروتکل موسسه به دست آمد. در رابطه با عدم انطباق، بیشترین فراوانی وجود نام ناقص مادر نوزاد (7/6 درصد) و ناخوانا بودن اطلاعات روی مچ بند (9/6 درصد) بود
یک مطالعه آمریکایی که داده‌های 217 موسسه بهداشتی شرکت‌کننده در تحقیقات را در سال‌های 1999 و 2000 گرد هم می‌آورد، در مجموع 1757730 مچ‌بند ارزیابی شده را به دست آورد. از این مجموع، 45197 (2.57%) از مشاهدات حاوی خطا بود،: 71.6% به مچ بندهای نداشتن، 7.7% به مچ بندهای ناخوانا، 6.8% به مچ بندهایی با اطلاعات نادرست، 9.1% به مچ بندهایی با اطلاعات نامشخص، 3.7% به مچ بندهایی با اطلاعات نامشخص نسبت داده شد. مچ بندهایی که داده های متناقضی داشتند و 1.1% که مچ بند در آنها اشتباه بود(11) که نشان می دهد مشکل نبود و ناخوانا بودن مچ بند شایع ترین مشکل بود. نویسندگان همچنین خاطرنشان کردند که اصلاح مچ بندهای اشتباه آسان تر از مچ بند های موجود است، که از نتایج مطالعه حاضر حمایت می کند، که در آن میزان افراد بدون مچ بند کمتر از افراد با مچ بند اشتباه است.
در همین مطالعه که توسط کالج آسیب‌شناسان آمریکایی منتشر شده است، نویسندگان بیان می‌کنند که الزام همه بیماران به استفاده از مچ بند صحیح به تلاش گسترده با تجهیزات گران قیمت و سیستم‌های پیچیده نیاز ندارد، بلکه مستلزم تقویت سیستم ساده است. در حال حاضر در محل ( 11 ). همزمان با این موضوع، در یک مطالعه برزیلی، نویسندگان تأیید کردند که «در حالی که تجهیزات برای استفاده از بارکد می‌تواند هزینه بالایی داشته باشد، استفاده از مچ‌بند و شناسایی مناسب روی تخت هزینه‌های کمتری را به همراه دارد و در صورت استفاده مؤثر، کمک می‌کند. به حداقل رساندن وقوع تجویز داروها به بیماران نادرست»(13).
عدم وجود مچ بند و اشتباه در نام و شماره شناسایی بیمار به عنوان رایج ترین انواع خطا در هنگام بحث در مورد بررسی مچ بندهای بیمار شناخته می شود. یک مطالعه که در طول 45 ماه انجام شد نشان داد که عدم وجود مچ بند عامل 50.3٪ تا 100٪ مشکلات پیدا شده، نام برای 0٪ تا 24.6٪ و تعداد 0٪ تا 25.3٪ از خطاها است (14).
استراتژی کاشت مچ‌بند به‌عنوان یکی از ابزارهای ارتقای مراقبتی که برای ایمنی بیماران تلاش می‌کند، به‌عنوان یک عمل کم‌هزینه برای موسسات پیکربندی شده است که به راحتی در روال مراقبت‌های متخصصان بهداشت نصب می‌شود.
این واقعیت که متخصصان پرستاری باید داده های بیماران را بر روی مچ بند بنویسند،
به عنوان نقطه ای پیکربندی می شود که در آن شکست می تواند رخ دهد، زمانی که حجم کاری بالای این متخصصان در موسسات مختلف در نظر گرفته شود. کاشت فناوری های جدید در ادبیات به عنوان جایگزینی برای شناسایی ایمن تر بیمار توصیف شده است. محققان بیان می‌کنند که استفاده از بارکد بر روی مچ‌بند و اسکنر (برای خواندن آن)، قبل از تجویز دارو، وسیله‌ای است برای اطمینان از اینکه داروی تجویز شده برای بیمار صحیح تجویز می‌شود و کاهش آن را برآورد می‌کند. تقریباً 70 درصد در میزان خطای مؤسساتی که از این سیستم استفاده می کنند (13). یک مطالعه اخیر استفاده گسترده از مچ بند با بارکد و کاهش تعداد خطاهای مربوط به این مرحله از مراقبت را تایید می کند. با این حال، همچنین در نظر دارد که ضرر این فناوری هزینه کاشت آن است (15).
محاسبه شده است که هزینه های کاشت فناوری بارکد در مچ بند بین 200000 تا 1 میلیون دلار آمریکا بسته به اندازه بیمارستان است ( 15 ). در مقایسه، یک مطالعه انجام شده در ایالات متحده نشان می دهد که 1٪ تا 2٪ از بیمارانی که تحت درمان بستری هستند، در نتیجه اشتباهات دارویی آسیب می بینند، و توضیح می دهد که هر خطا منجر به هزینه اضافی 4700 تا 5000 دلار آمریکا می شود، بدون اینکه در نظر گرفته شود. هزینه های قانونی ( 16 ). در تجزیه و تحلیل این داده‌ها و داده‌های یک مطالعه دیگر، که توصیف می‌کند از 24382 خطای ثبت‌شده، 2900 خطا مربوط به شناسایی بیمار است، می‌توان هزینه‌ای بالغ بر 13 میلیون دلار آمریکا را برای رفع این خطاها محاسبه کرد (6). در این دیدگاه تحلیل، کاشت این فناوری هزینه کمتری را برای مؤسسات و مراقبت ایمن‌تر نشان می‌دهد.
لازم است هشدار داده شود، حتی با ادغام این فناوری، لازم است متخصصان توصیه‌های مربوط به اسکن بارکد روی مچ بند بیمار و دارویی را که قرار است تجویز شود، به دقت دنبال کنند تا ایمنی این فرآیند تضمین شود. . مطالعه‌ای که در بیمارستان‌ها انجام شده است نشان می‌دهد که گاهی اوقات این مراحل مراقبتی به دلیل آسیب‌دیدگی مچبندها (مرطوب از مایعات بدن، مچاله یا پاره شدن) و ناخوانا بودن یا حتی غیرقابل دسترس بودن داده‌ها به دلیل خوابیدن بیمار انجام نمی‌شود (17). ).
نتایج نشان می‌دهد که بیشترین تعداد بیماران بدون مچ‌بند در بخش‌های اطفال و در بخش روانپزشکی دیده می‌شود. با توجه به این موضوع، باید بر اهمیت توجه بیشتر به شناسایی بیماران تحت درمان بستری در این واحدها تاکید کرد. در یک مطالعه برزیلی که در سال 2011 منتشر شد، محققان مشاهداتی از روند تجویز داروها و مایعات انجام دادند، به این ترتیب که در 36.32 درصد از این موارد، بیماران کودکان به هیچ وجه شناسایی نشدند و در 63.67 درصد موارد، این بیماران به نحوی شناسایی شدند(18). مطالعه دیگری نیاز به توجه بیشتر در مورد این گروه را تقویت می کند، زیرا بیماران اطفال دارای موانعی برای ارتباط کلامی هستند و نیاز به مشارکت فعال اعضای خانواده در تأیید هویت دارند (19). مچ بند برای استفاده در کودکان باید دارای حداقل اندازه باشد تا راحتی و ایمنی این گروه خاص از بیماران را تضمین کند (2).
در رابطه با واحد بستری روانپزشکی، تنها دلیل ارائه شده توسط خود بیماران مبنی بر عدم استفاده از مچ بند این بود که آنها علاقه ای به استفاده از مچ بندهای تعیین شده توسط بیمارستان نداشتند. در جستجوی منابعی که ممکن است به درک این نتیجه کمک کند، یک مطالعه واحد پیدا شد که داده‌های مربوط به واحدهای روانپزشکی را جمع‌آوری کرد. در آن، نویسندگان ارائه می کنند که از 14 بیمار مشاهده شده، 14 بیمار مچ بند نداشتند – یعنی 100٪ بیماران – و وقتی از پرستار مسئول واحد سؤال شد، او دلیل این نتیجه را اعلام کرد. تعداد کم تخت، که باعث شد تیم تمام بیماران تحت درمان بستری را بشناسد (20).
مشخصات دستبند شناسایی بیمار
توجه به این نکته جلب می شود که حتی در واحدهای کم تخت نیز باید در نظر داشت که بیماران تحت درمان بستری توسط تیم های مختلف متشکل از متخصصان مختلف حضور دارند که در اکثر مواقع تنها در یک قسمت از این بیماران مراقبت می کنند. روز این وضعیت در مورد کارکنان سایر بخش‌ها نیز اتفاق می‌افتد، نه تنها در زمانی که یک متخصص در بخش بستری برای جمع‌آوری خون برای آزمایش‌ها حضور می‌یابد، بلکه زمانی که یک متخصص بیمار را در منطقه‌ای خارج از واحد می‌بیند و به آن مراجعه می‌کند. استفاده از شناسه بیمار در ارائه مراقبت توسط تیمی که بیشترین تماس را با بیمار دارد و سایر کارکنان و دانشجویان ضروری می شود و همچنین اهمیت آن در هنگام انتقال بیمار توسط بیمارستان بسیار مهم است. در نتیجه، انتشار آگاهی از ارتباط استفاده از مچ بند توسط تیم های مراقبتی و خود بیماران ضروری است، به طوری که ممکن است این افراد مسئول این عمل شوند.
رنگ استفاده شده در مچ بند نیز یکی از نتایج یافت شده بود. اکثر بیماران از مچ بندهای سفید استفاده کردند، اگرچه درصد (7/24%) بیمارانی که مچ بند نارنجی داشتند به عنوان نشانه ای از آلرژی مرتبط بود. استفاده از رنگ‌ها در مچ‌بندهایی که روی ساعد بیماران قرار داده می‌شود، راهبردی است که مؤسسات به منظور نشان دادن برخی ویژگی‌های خاص در وضعیت سلامت بیماران تحت درمان بستری اتخاذ کرده‌اند که نیازمند توجه بیشتر تیم‌هایی است که در آنها حضور دارند. . موسسات این عمل را بدون استانداردسازی مناسب بین خود انجام می دهند، لازم به ذکر است که در برخی بیمارستان ها مچ بند نارنجی رنگ نشان دهنده حساسیت و در برخی دیگر نشان دهنده خطر سقوط است. در یکی از ابتکارات “بنیاد مراقبت های پزشکی کلرادو”، مدیران بیمارستان های این ر
یک نشریه اخیر تاکید می کند که عدم استانداردسازی می تواند آن دسته از متخصصانی را که در بیش از یک موسسه کار می کنند، در رابطه با رنگ مچ بند سردرگم کند[1]. بنابراین، در پنسیلوانیا (ایالات متحده آمریکا)، استفاده استاندارد از رنگ ها برای نشان دادن خطر وقوع حوادث ایمنی پیشنهاد شد (22).
در رابطه با این موضوع، شبکه برزیلی برای پرستاری و ایمنی بیمار – شعبه ریو گرانده دو سول (REBRAENSP – RS) با هدف تعیین مناسب ترین رنگ برای نشان دادن آلرژی، بحث هایی را در مورد استانداردسازی رنگ های مچ بند برگزار کرد. پس از گزارش پرستاران موسسات مختلف، مشخص شد که رنگ‌های مورد استفاده بیشتر نارنجی و قرمز بوده است. در یک انتشار اخیر، شبکه ترجیح داد فقط استفاده از رنگ قرمز را پیشنهاد دهد تا دامنه اشتباهات احتمالی را بیشتر کاهش دهد (23).
اتخاذ شیوه‌های بهبود یافته و روال‌های کاری جدید در مؤسسات بهداشتی فرآیند پیچیده‌ای است، به دلیل زمانی که تیم‌ها برای انطباق با سیاست‌های جدید صرف می‌کنند. روال هایی که از قبل تثبیت شده است، منطقه راحتی را برای حرفه ای ها تضمین می کند، در حالی که پیشنهاد برای پیکربندی مجدد اقدامات می تواند باعث ایجاد احساس ناامنی، طرد شدن و ترس شود. کار دشوار کاشت روتین‌های جدید قبلاً در مطالعه قبلی توضیح داده شده است، مشخص شده است که سیاست‌هایی که با هدف تغییر رفتار تمرین‌کنندگان به منظور بهبود ایمنی انجام می‌شوند، در صورت عدم استفاده از روش‌های قبلی، احتمال موفقیت کمتری دارند. شیوه ها را در نظر بگیرید( 5 ).
شناسایی بیماران و استفاده از مچ بند
باید در یک فرآیند سیستماتیک انجام شود که این اقدام به عنوان یکی از اقدامات مراقبتی ارائه شده به بیماران است. این واقعیت را می توان در تجزیه و تحلیل داده های اخیر ارجاع به واحد درمان بستری نوزادان مشاهده کرد، جایی که 100٪ نوزادان حداقل یک مچ بند دارند و 100٪ مچ بند ها مطابق با SOP هستند. روش قرار دادن مچ بند بر روی نوزادان و تایید اطلاعات روی مچ بند با مسئولین کودک، همانند سایر اقدامات مراقبتی انجام شده در پذیرش نوزاد، توسط متخصصان این واحد جذب شده است.
فرآیند کاشت شیوه‌های جدید باید به صورت مشارکتی و سازنده انجام شود و هدف نهادی تثبیت مراقبت با کیفیت و ایمنی را با علایق و نیازهای تیم‌هایی که در خط مقدم مراقبت کار می‌کنند، هماهنگ کند. ادامه آموزش، به روز رسانی، بهبود و دوره های تکمیلی با هدف افزودن به دانش کسب شده در دوره های آموزشی پایه نیز به کاهش شکست کمک می کند (24). مطالعه دیگری اشاره می‌کند که تیم باید درگیر باشد تا درک، ارزش‌گذاری و آگاهی از ارتباط شناسایی بیمار وجود داشته باشد، و مشارکت کارکنان پرستاری در تعریف استراتژی‌هایی که در کاشت و بهبود آن مؤثر خواهد بود، اهمیت اساسی دارد. تمرینات به منظور تضمین ایمنی بیمار، لازم است آگاهی همه متخصصان افزایش یابد که ارائه مراقبت های مناسب، بدون ایجاد آسیب، نه تنها بر عهده پرستاران، بلکه تمامی تیم هایی است که با بیمار در تعامل هستند (25). .
در نظر گرفته می‌شود که یکی از محدودیت‌های این مطالعه این واقعیت است که در آن زمان خاص در مؤسسه انجام شد، که مشخصه آن اجرای تعداد زیادی روال جدید، و آشفتگی فرآیند اعتباربخشی بیمارستان است که ممکن است نشان دهد. افزایش در میزان بیمارانی که به درستی شناسایی شده اند.
یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه شود، مربوط به اهداف این مطالعه است، زیرا پیشنهاد شده است یکی از جنبه های شناسایی بیماران، وجود مچ بند بر روی ساعد بیماران، و دقت اطلاعات درج شده در این مچ بند ها، مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. انجام مطالعاتی که به دنبال بررسی استفاده از مچ بند توسط متخصصان موسسه قبل از ارائه مراقبت می باشد نیز به منظور ارزیابی فرآیند شناسایی به طور کلی ضروری است. قدردانی
به بیمارستان de Clínicas de Porto Alegre (HCPA) با توافق در انجام تحقیقات و پشتیبانی آماری Grupo de Pesquisa e Pós-Graduação (GPPG / HCPA).
قابل اعتماد و متخصص:
نتیجه
از طریق این مطالعه، امکان بررسی شیوع استفاده از مچ بند در بیماران تحت درمان بستری در یک بیمارستان آموزشی در شهرداری پورتو آلگره، ریو گراند دو سول، برزیل فراهم شد. اجرای این عمل با نرخ بیماران با مچ بند و با نرخ مچ بند صحیح مطابق با SOP موسسه تأیید شد. مشخص شد که استفاده از دو شناسه، نام کامل و شماره ثبت، به طور گسترده ای در بین متخصصانی که این داده ها را در مچ بند ها درج می کنند، رواج دارد. همچنین داده‌هایی یافت شد که نتایجی را به جنبه‌های بصری مچ‌بند، مانند یکپارچگی فیزیکی، خوانایی و رنگ آن نشان داد. علاوه بر این، واحدهای بستری که به دلیل ارائه نتایج کمتر از نتایج یافت شده در اکثر مناطق مورد بررسی نیاز به توجه بیشتری دارند، شناسایی شدند.
نتایج به‌دست‌آمده در واحدهای خدمات اطفال و روانپزشکی بسیار شبیه به منابع موجود در ادبیات است که نیاز به بازنگری مراحل شناسایی با تیم سلامت و ارتقای وضعیت بیماران و خانواده‌شان را تقویت می‌کند. آگاهی اعضا در خصوص اهمیت هوشیاری این افراد نسبت به این عمل در مشارکت در ساخت فرهنگ ایمنی در موسسه.
عدم وجود تحقیقات مشابه و از قبل موجود، ارزیابی تأثیر وضعیت فعلی اعتباربخشی را در مقایسه با دوره قبل از گسترش ایده های ایمنی و کیفیت غیرممکن می کند. مطالعه حاضر مشارکت متخصصان را در فرآیند شناسایی بیماران نشان داد، زیرا میزان بالایی از انطباق در مچ‌بندهای مشاهده شده با SOP مؤسسه را تأیید کرد، حتی اگر این موضوع کمتر از یک سال قبل ایجاد شده بود و قصد داشت ایمنی بین‌المللی را در بر بگیرد. توصیه ها
اقدام این مطالعه از طریق ارائه شواهدی مبنی بر استفاده از مچ بند در بیماران تحت درمان بستری در مؤسسه و راهنمایی برای بهبود شیوه های مربوط به این موضوع کمک کرد. پیشنهاد می‌شود که چند ماه پس از ارزیابی کمیسیون مشترک بین‌المللی، نظارت بر این فرآیند انجام شود تا پیشرفت اقدامات قابل مشاهده باشد و مقایسه‌ای بین دوره‌های زمانی مختلف تجربه شده توسط بیمارستان انجام شود. امکان ارزیابی تثبیت فرهنگ ایمنی در موسسه وجود دارد.
مچ بندهای شناسایی در بیمارستان ها ابزار شناسایی مهمی از نظر نظارت بر هویت مراکز بهداشتی هستند.
برخلاف سریال فرانسوی موفق Les Bracelets rouges، همه بیماران یک دستبند رنگی خاص برای نشان دادن بیماری ندارند
هدف از مچ بند شناسایی چیست؟
یک بیمار ممکن است در بخش‌های مختلف بیمارستان بماند و توسط بسیاری از متخصصان (کارکنان اداری، پرستاران، پزشکان و غیره) درمان شود. بنابراین ضروری است که هویت و سابقه بیمار بررسی شود تا از هرگونه خطر خطای پزشکی جلوگیری شود.
به همین دلیل است که HAS (Haute autorité de santé) یک شناسایی منحصر به فرد و قابل اعتماد بیماران را در طول اقامت آنها در موسسات بهداشتی تحمیل می کند. در چارچوب تایید صلاحیت موسسات، مقامات ملی تصمیم گرفته اند تا برنامه های نظارت بر هویت را از طریق سیستم مچ بند بیمارستانی هویت بیمار راه اندازی کنند. این مچ بندهای بیمارستانی باید به محض درمان اولیه بیمار در جای خود قرار داده شوند.
مچ بندها ضد دستکاری، ضد پارگی و مقاوم در برابر آب هستند و از شناسایی قابل اعتماد اطمینان می‌دهند و خطر خطا را به صفر می‌رسانند. شناسایی بیماران در همه شرایط آسان می شود: جراحی، در اتاق… دسترسی به پرونده شما فقط به لطف مچ بند شناسایی شما، کار متخصصان را تسهیل می کند و آنها دائماً در برابر علائم خاص (آلرژی، عدم تحمل و غیره) مطلع می شوند.
مچ بند پزشکی که اغلب مجهز به بارکد است، به شما امکان می دهد تا به سرعت پرونده پزشکی کامپیوتری خود را مشاوره و به روز کنید. داده‌های جمع‌آوری‌شده در طول امتحانات به پرونده اضافه می‌شود، بنابراین همه متخصصان در موسسه به اطلاعات یکسان دسترسی خواهند داشت.
همه بیماران بستری اعم از اورژانس و سرپایی به جز ساکنان مراکز سالمندان (احپاد) و روانپزشکی نگران هستند.
بنابراین، مچ بند بیمارستانی یک ابزار ساده ردیابی بیمار است که با برقراری ارتباط آسان اطلاعات اولیه پرونده و دسترسی مستقیم به فایل به لطف بارکد، ایمنی بیمار را تضمین می کند.
اطلاعات مربوط به مچ بند که باید روی دستبندهای شناسایی شما نشان داده شود، به عنوان مثال حساسیت به مچ بند سبز بیمارستانی
مقام عالی بهداشت اطلاعاتی را برای قرار دادن روی مچ بند ها تحمیل نمی کند. مدیریت مچ بند بر اساس سیستم هر مؤسسه متفاوت است. بیمارستان هایی که از مچ بندهای شناسایی استفاده می کنند معمولاً از بارکدهای 1 بعدی یا 2 بعدی برای تسهیل تجمع و گردش اطلاعات استفاده می کنند. این بدان معنی است که رکورد را می توان در تمام تجهیزات موجود در مرکز مشاهده کرد، تنها چیزی که مورد نیاز است یک بارکدخوان است. دستگاه ایده آل یک ترمینال بارکد کوچک است که به راحتی در جیب جا می شود و بسیار سبک است.
با این حال، بیمارستان ها اطلاعات مهم بیمار را مستقیماً روی مچ بند می نویسند:
نام و نام خانوادگی بیمار
PPI او (شناسه دائمی بیمار)
جنسیت
گروه خونی
تاریخ پذیرش
تاریخ تولد
مزیت مچ بند بیمارستانی این است که پس از نصب، نمی تواند آن را جدا کند یا تعویض کند. قفل محکم ضد دستکاری در برابر کشش بسیار مقاوم است و به نقاط بسته شده خود با انواع بدنه سازگار است.
کدهای رنگی برای مچ بندهای اورژانس بیمارستانی
در فرانسه بین مراکز بهداشتی در مورد رنگ مچ بند اتفاق نظر وجود ندارد. به عنوان یک قاعده کلی، همه بیماران مچ بند سفید یا آبی دارند که در بدو ورود بسته می شود. بخش اطفال دارای مچ بندهای متفاوت است.
هیچ مطالعه ای مبنی بر اثربخشی رنگ های مختلف در مدیریت بیماری وجود ندارد. با این، انجمن بیمارستان های آمریکا (AHA) از مچ حال بندهای رنگی را در محیط پزشکی توصیه می کند تا همه پزشکان به یک زبان صحبت کنند:
قرمز: ویژگی های خاص
زرد: برای بیمارانی که در معرض خطر افتادن هستند
بنفش: احیا نکنید
رز: محدودیت اندام
سبز: آلرژی به لاتکس، هنگام دست زدن به بیماران با دستکش لاتکس بسیار مفید است
مچ بند ها اقلام ساده و ارزانی هستند که می توانند در وقت مراقبت های بهداشتی صرفه جویی کنند. با سازماندهی خوب در سازمان مراقبت های بهداشتی، می تواند از خطاهای پزشکی جلوگیری کند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.