مقاله برچسب رنگی
SVHC که اولین پذیرای IT مراقبت های بهداشتی بود، سیستم اصلی اطلاعات بیمارستانی خود را در سال 1991 پیاده سازی کرد. اخیراً، در اواخر سال 2007 و
اوایل سال 2008، SVHC بارکدینگ را برای تأیید داروهای کنار تخت معرفی کرد. به عنوان بخشی از آن ابتکار، ما روش شناسایی بیمار خود را به دقت مورد توجه قرار دادیم.
برای غلبه بر این چالش ها، چاپگرهای مچ بند حرارتی مستقیم را پیاده سازی کردیم. چاپگرهای حرارتی به طور خاص برای بارکد گذاری طراحی شده اند و بارکدهای
بادوام و بادوام تولید می کنند که می توان به راحتی در محل مراقبت اسکن کرد. در واقع، باندهای فعلی ما یک هفته از سایش، 24 ساعت زیر آب، یا دمای تا 130 درجه فارنهایت زنده می مانند.
علاوه بر این، چاپگرهای حرارتی به کاربران اجازه می‌دهند فقط مچ‌بندهای مورد نیاز خود را ایجاد کنند، در حالی که چاپگرهای لیزری باید کامل یا نیم ورق مچ‌بند یا برچسب را چاپ کنند.
روش لیزری مچ بندها و برچسب های پرهزینه ای را که برای رعایت HIPAA باید دور انداخته یا از بین ببرند، هدر می دهد.
برچسب
در مقایسه با پرینترهای لیزری، تفاوت هزینه قابل توجهی بین چاپگرهای لیزری و حرارتی وجود ندارد و چاپگرهای حرارتی حتی ممکن است در هزینه صرفه جویی کنند زیرا چاپگرهای
حرارتی مستقیم از جوهر، تونر یا روبان استفاده نمی کنند. همچنین بارگیری آنها برای پرستاران بسیار آسان است و نیاز به تعمیر و نگهداری کمی دارند، که آنها را برای استفاده
شبکه ای در هر نقطه از سازمان ایده آل می کند. علاوه بر اجرای چاپگرهای مچ بند در محل پذیرش بیماران، پنج چاپگر را روی طبقات قرار دادیم تا پرستاران نیز بتوانند
در صورت نیاز نوارهای جایگزین تولید کنند.
نکته قابل توجه دیگر سهولت نسبی چاپ کدهای دو بعدی (2-D) است. این کار دشوارتر از تولید کدهای خطی نیست زیرا هوش برای ایجاد تصاویر دو بعدی در چاپگر است نه نرم افزار کاربردی.
انتخاب نمادشناسی مناسب
هنگام ارزیابی نمادهای بارکد، اولین قدم ما تعیین اولویت برای بارکدهای خطی یا دو بعدی بود. فرمت‌های بارکد خطی، مانند کد 128، داده‌ها را با تغییر فضاهای سیاه و سفید
در یک جهت رمزگذاری می‌کنند. داده های واقعی با فاصله های سفید بین خطوط نشان داده می شود. اسکنرهای لیزری، رایج ترین نوع دستگاه رمزگشایی،
با روشن کردن رسانه چاپی و اندازه گیری نور منعکس شده، کد را می خوانند.
بارکدهای دو بعدی پیچیده تر هستند. این قالب‌های کد معمولاً از یک ماتریس یا الگوی شبکه‌ای با ارتفاع و عرض تشکیل شده‌اند که کاراکترها را در دو جهت رمزگذاری می‌کند.
کد آزتک و ماتریس داده نمونه هایی هستند. نمادهای دو بعدی از این نظر پیشرفته تر هستند که می توانند داده های بسیار بیشتری را در فضای بسیار کوچکتر رمزگذاری کنند،
در هر جهتی قابل خواندن هستند و تصحیح خطا را ارائه می دهند.
برچسب های پر چسب
در سازمان هایی که هنوز از کدهای خطی استفاده می کنند، برای پرستاران غیرمعمول نیست که انگشت خود را زیر مچ بند قرار دهند تا آن را صاف کنند و اسکن موفقی از نماد دریافت کنند.
البته این زمان می برد. همچنین احتمال عفونت را افزایش می دهد.
با نمادهای کوچکتر و دو بعدی که از هر جهت قابل خواندن هستند، اسکن موفق معمولاً به تلاش کمتری نیاز دارد. این بارکدها را می توان در طول مچ بند تکرار کرد.
در SVHC کد Data Matrix را 15 بار تکرار می کنیم. در بسیاری از موارد، نیازی به ایجاد مزاحمت برای بیمار در حال خواب برای گرفتن اسکن مثبت نیست.
به عنوان مثال، اگر پرستاری در اواخر شب یک داروی وریدی تجویز می کند، می تواند هر نقطه روی مچ بند را از هر زاویه ای اسکن کند و شناسایی مثبت بیمار را دریافت کند.
لیبل میوه فروش لیبل میوه در تهران چاپ لیبل میوه چاپ رول فروش انواع لیبل میوه خرید لیبل میوه فروش لیبل میوه
میوه سوپر لوکس لیبل شبرنگ لیبل دیجی کالا لیبل ترازو انواع چاپ لیبل میوه
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.