مچبند شناسایی بیماران سالمند
مچبند شناسایی بیماران سالمند ارزیابی استفاده از مچ بندهای شناسایی در بین بیماران بستری در بخش های بستری.
پژوهش کمی، توصیفی و عرضی، با نمونه‌گیری 385 بیمار. جمع‌آوری داده‌ها به روش مشاهده‌ای و از طریق پر کردن پرسشنامه ساختار یافته که با هدف بررسی وجود مچ بند شناسایی و
شناسه‌های مورد استفاده انجام شد، صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل از آمار توصیفی با فراوانی مطلق و نسبی استفاده شد.
مشخص شد که 83.9 درصد بیماران دارای مچ بند به درستی شناسایی شده، 11.9 درصد مچ بند با خطا و 4.2 درصد از بیماران بدون مچ بند بودند. عدم انطباق اصلی
در مچ بندهای شناسایی ناقص بودن نام، شماره های مختلف ثبت نام، ناخوانا بودن داده ها و مشکلات مربوط به یکپارچگی فیزیکی مچ بندهاست.
این مطالعه مشارکت حرفه‌ای‌ها را در فرآیند شناسایی بیمار نشان داد، که نشان‌دهنده میزان بالای انطباق مچ‌بندها بود. علاوه بر این، به شناسایی عناصر در استفاده
از مچ بند کمک کرد که ممکن است برای یک فرآیند شناسایی ایمن بهبود یابد.
واژه‌های کلیدی: سیستم‌های شناسایی بیمار، ایمنی بیمار، پرستاری
ایمنی بیمار در دهه گذشته در سراسر جهان مورد بحث قرار گرفته است. بخشی از این بسیج است و از آوریل 2013، بر اقدامات از طریق راه اندازی برنامه ملی
ایمنی بیمار
(PNSP) تاکید کرده است. این برنامه پروتکل هایی را برای رعایت دستورالعمل های ایمنی بین المللی ایجاد می کند و ایجاد
هسته های ایمنی بیمار در خدمات بهداشتی را تعیین می کند .
به منظور کاهش خطاها و گسترش تعداد اقدامات ایمن، موسسات بهداشتی در اقداماتی سرمایه گذاری می کنند که هدف آنها کیفیت مراقبت است و
به دنبال گسترش فرهنگ ایمنی برای بیماران، متخصصان و محیط زیست است. این تغییرات بر شش هدف ایمنی بیمار که توسط سازمان بهداشت جهانی
(WHO) تصریح شده است، متمرکز شده‌اند که هدف شماره یک شناسایی صحیح بیمار است
در زندگی روزمره می توان مشاهده کرد که خدمات بهداشتی و درمانی روش های مختلفی را برای شناسایی بیماران اتخاذ می کنند، به عنوان مثال مچ بند،
علائم روی تخته سر، برچسب روی لباس و نشان هویت. از زمانی که PNSP راه اندازی شد، موسسات نیاز به سازگاری دستگاه های مندرج در پروتکل و خواسته های بیماران داشتند.
علیرغم مطالعات کمی که به طور خاص به موضوع شناسایی بیمار می پردازد، می توان به یک نگرانی جهانی در رابطه با این عمل اشاره کرد،
زیرا ارتباط نزدیکی با هر روشی که با بیماران انجام می شود، مانند تجویز دارو، عمل جراحی است. و از جمله انتقال خون یا فرآورده های خونی.
اشتباهات در شناسایی
می توانند از لحظه ای که بیمار در سیستم حضور و غیاب وارد می شود، منشأ پیدا کند. ورود داده های دارای خطا در یک رکورد کامپیوتری می تواند
کل فرآیند مراقبت را به خطر بیندازد . فرآیند شناسایی بیمار، از جمله بررسی داده های روی مچ بند در برابر سوابق بیمار و با اطلاعات تایید شده توسط وی، می تواند
به عنوان مرحله مهمی در تعامل بین بیمار و تیم سلامت دیده شود. اگر بیماران مچ بند نداشته باشند، یا اگر مچ بند حاوی اطلاعات دقیق برای شناسایی نباشد،
خطاهای ناشی از بی احتیاطی ممکن است همچنان رخ دهد .
در سال 2007، آژانس ملی ایمنی بیمار (NPSA) انگلستان و ولز در نشریه ای فاش کرد که بیش از یک مورد از هر 10 مورد اقدامات مراقبتی ناسازگار اعلام شده مربوط به مچ بند است.
استفاده صحیح از مچ بند و تعریف استانداردهای مربوط به رنگ، مواد و شناسه ها، عملکرد ایمن در مورد شناسایی بیمار را ترویج می کند،
که به معنای منبع اضافی در مبارزه با خطاهای مخربی است که شناسایی نادرست می تواند به همراه داشته باشد
به دنبال ارائه راهنمایی‌های NPSA برای عملکرد ایمن مرتبط با شناسایی، مشاهده شد که 98 درصد از بیمارستان‌ها سیاست‌هایی را تدوین کرده‌اند
که با این دستورالعمل‌ها مطابقت دارد، اگرچه 23 درصد مشکلاتی را در کاشت و رعایت بیماران و تیم‌ها گزارش کرده‌اند.
ریبون ریبون رزین ریبون وکس دستبند شناسایی بیمار دستبند شناسایی بیماران دستبند شناسایی بیمار ایرانی
دستبند شناسایی نوزاد لیبل آزمایشگاهی خرید لیبل آزمایشگاهی
لیبل ترازو لیبل صدفی قیمت لیبل صدفی لیبل وید
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.